Dżem jest i będzie. To sześciu sympatycznych facetów, szczęśliwych i zadowolonych ze swojej pracy (czytaj: przyjemności). Potrafią sobie pomagać i oczywiście dobrze się ze sobą bawią. Uwielbiają piwo i inne trunki, po których zdarzają im się różne historie. Na przykład gdy zawiany Paweł przerwał Nalepie koncert wyrywając wtyczki z kolumn, o które się opierał, a następnie, zorientowawszy się, co zrobił, uciekł z wtyczkami w ręku. Albo gdy gitarzyści wyszli na scenę i doszukali się tylko jednej kostki, którą sobie pożyczali na zmianę na okoliczność solówek. No tak, to po prostu rock&roll, bez którego Dżem nie byłby fenomenem na naszym muzycznym podwórku. I to w żadnej płaszczyźnie: tekstowej, gitarowej, wykonawczej, symbolicznej i niestety także tragicznej…